اتلافات در سلول های خورشیدی

منظور از راندمان تئوری ماکزیمم چیست؟

راندمان تئوری ماکزیمم بالاترین راندمان قابل حصول است یعنی ماکزیمم راندمان با این فرض که سلول تمام رنج نور خورشید را که در محدوده Eg ماده قرار دارد، جذب کند و نیز با این فرض که هیچ اتلافی نداشته باشیم. اتلافات در سلول های خورشیدی به چهار شکل حرارتی، اپتیکی، الکتریکی و اتلافات اضافی هستند که هر کدام در ادامه شرح داده شده اند.
الف- اتلافات حرارتی
نیمه رساناهای مختلف فقط برای رنج خاصی از طیف خورشید مورد استفاده قرار می گیرند. بنابراین جزئی از انرژی خورشید قابل استفاده نیست. مقداری از انرژی اضافی فوتونهای پر انرژی به صورت حرارت تلف شده و جزء دیگری ب- اتلافات اپتیکی
مقداری نیز اتلافات اپتیکی مانند سایه ای که در اثر شبکه فلزی ایجاد می شود و یا شیشه اولی که بر روی سطح سلول قرار می گیرد و با مقداری از نور تابش شده از سطح منعکس می شود، وجود دارد.
ج- اتلافات در اثر مقاومت الکتریکی
به دلیل مقاومت ماده نیمه رسانا و نیز مقاومت کابل های مدار نیز مقداری تلفات انرژی خواهیم داشت.
د- اتلافات دیگر
این اتلافات ناشی از کثیف شدن سطح سلول (شیشه محافظ)، تأثیرات سطح و عيوب کریستالی می باشد که در مجموع قابل ملاحظه اند. اتلافات نوع اول که ناشی از فوتونهای کم انرژی و یا پر انرژی بود قابل بهبود یافتن نیست و یک مشخصه ذاتی و فیزیکی سلول ها است. همین مشخصه باعث به وجود آمدن راندمان تئوری ماکزیمم می شود.